بررسی مشکلات هیجانی ناشی از روش محدودیت درمانی در اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی

هدف: روش محدودیت درمانی CIMT)) به عنوان روشی جدید، پیشرفتهای چشمگیری را در زمینه توسعه استفاده از دست مبتلا، کیفیت حرکت و استفاده ارادی از اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی پلژی نشان داده است. هدف از این پژوهش، بررسی اختلالات هیجانی ناشی از این روش در حین و پس از استفاده از آن بود. روش: در این کارآزمایی بالینی 24 کودک فلج مغزی همی پلژی 8-3 ساله، به شکل تصادفی انتخاب و به دوگروه تقسیم شدند. یک گروه از درمانهای رایج و گروه دیگر علاوه بر آن از روش CIMT استفاده کردند. دوره مداخله 8 هفته و هر روز، روزی6 ساعت بود. هر هفته کودکان با آزمون پرسشنامه تواناییها و مشکلات (SDQ) بررسی می‌شدند. پس از دوره مداخله، به مدت 3 ماه پیگری شدند. داده‌ها پس از جمع‌آوری به روش تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیریهای مکرر روی یک عامل، بررسی شدند. نتایج: در مقایسه نمرات کلی و خرده آزمونهای آزمون SDQ در دو گروه٬ حین و پس استفاده از روش CIMTتفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (p>0.05). نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد روش CIMT می‌تواند بدون عوارض رفتاری خصوصاً مشکلات هیجانی در کودکان فلج مغزی همی پلژی 8-3 ساله استفاده شود.